دو سال پیش در چنین روزهایی، در سرتاسر ایران، مردم در اعتراض به تبعیض، گرانی و تشدید بی سابقه فقر، بیکاری و در یک کلام، محرومیت و نابرابری‌های طبقاتی، به کف خیابان‌ها آمدند.
این خیزش دو سال پس از دی‌ماه ۱۳۹۶ بود که توده‌های مردم در اقصا نقاط کشور، با راهپیمائی‌های وسیع و تظاهرات نارضایتی خود از کلیت حکومت اسلامی را فریاد زدند. کمتر از دو سال بعد از آن، در آبان ۱۳۹۸، سه برابر شدن بهای بنزین، جرقه‌ای بود که آتش خشم و نفرت فروخفته توده‌های مردم و به ویژه تهیدستان، بیکاران و جوانان را درمراکز و حاشیه‌های بیش از ۱۰۰ شهر، شعله ور کرده و لرزه بر اندام و ارکان حکومتگران انداخت. این خیزش‌ها، حرکت‌هائی از اعماق جامعه ما بود که به روشنی بر آگاهی توده‌ها به این حقیقت که نه تنها هیچ امیدی به حاکمیت و جناح‌های مختلف آن برای بهبودی شرایط مشقت‌بار کار و زندگی شان نیست، بلکه خود این حکومت بانی و عامل اصلی سیه روزی و بی حقوقی و بی چشم‌اندازی آنهاست، گواهی می‌داد.
ابعاد این اعتراضات آنچنان وسیع و گسترده بود که حکومت را به وحشت انداخت . حکومت اسلامی از هیچ جنایتی برای خاموش کردن صدای حق طلبانه معترضان فروگذاری نکرد و اینبار نیز علاوه بر سپاه پاسداران، بسیج، نیروی انتظامی، با بکارگیری لباس شخصی‌ها و «آتش به اختیارها» و با فرمان مستقیم خامنه‌ای، ولی فقیه، مردم را به گلوله بستند. هر چند بعد از گذشت دو سال هنوز آمار واقعی کشته شدگان، زخمی‌ها و دستگیر شدگان مشخص نشده است اما بر اساس گزارشات حدود 1500 نفر کشته، تعداد بسیاری زخمی و بیش از 7000 نفر دستگیر و زندانی شده اند. سازمان عفو بین‌الملل نیز با انتشار اسامی که تاکنون دریافت کرده، تعداد کشته شدگان را حداقل 324 نفر ارزیابی کرده است که در بین آنها 27 کودک وجود دارند.
اگر چه حکومت با خشونت تمام و با به خون کشیدن جنبش‌ها موقتا توانست حرکت‌های بزرگ اعتراضی مردم را در هر مقطع متوقف کند، ولی چنانکه روند رویدادهای عمده سال‌های اخیر نشان می‌دهد، تظاهرات و اعتصابات کارگران، زحمتشکان و دیگر قشرهای مردم و همچنین جنبش‌های اجتماعی جاری استمرار یافته است.
جامعه ما در جوشش و التهاب است و حاکمان دیگر نمی‌توانند به شیوه گذشته فریادهای حق‌طلبانه و آزادیخواهانه توده‌های جان به لب رسیده را خاموش نمایند. در پی انباشته شدن مشکلات کار و زندگی طی سالیان طولانی، تشدید بی سابقه فقر و محرومیت و نابرابری‌های طبقاتی، فوران خشم و انزجار مردم در هر لحظه می‌تواند سرریز شود. چنانکه در جریان ساقط شدن هواپیمای مسافربری اوکرائینی در ۱۸ دی ۱۳۹۸ بر اثر اصابت دو موشک سپاه پاسداران رژیم و مرگ ۱۷۶ نفر سرنشین آن، و پنهان‌کاری و دروغ گوئی‌های آشکار مسئولان حکومتی، یا نبود آب آشامیدنی و قطع آب و برق، در تیرماه گذشته، در خوزستان، موج دیگری از اعتراضات گسترده مردمی را بوجود آوردند.
درآستانه دومین سالگرد آبان خونین 98 و در شرایطی که هر روز ابعاد تازه‌ای از این کشتار هولناک برملا می‌شود، یک دادگاه بین‌المللی مردمی به مدت پنج روز، از 19 تا 23 آبان در لندن، برای بررسی کشتار و سرکوب مردمان معترض، برگزار شد.
در “دادگاه بین‌المللی مردمی آبان” در لندن، که به ابتکار سه سازمان، “عدالت برای ایران”، “حقوق بشر ایران” و “با هم علیه مجازات اعدام” در پاسخ به درخواست و پی‌گیری خانواده‌های قربانیان شکل گرفته بود، تعدادی از شاهدان سرکوب اعتراضات سراسری آبان ۹۸ و برخی از اعضاء خانواده‌های قربانی طی پنج روز شهادت دادند. شهادت‌ها همگی گواهی بودند بر درجه سبعیت و خشونت سیتماتیک و برنامه ریزی شده‌ای که رژیم در برخورد با معترضان بکار گرفته بود. در پایان دادگاه اعلام شد که تا زمان صدور حکم در اوایل سال میلادی آینده، روند جمع آوری اسناد و اطلاعات ادامه خواهد داشت. همزمان با برگزاری این دادگاه در لندن، حکومت ایران کوشید تا با فشار بر دولت انگلیس در راه برگزاری این دادگاه، سنگ اندازی کند.
در شرایطی که نه تنها پاسخ حکومت اسلامی به اعتراضات چیزی جز گلوله، زندان، شکنجه و اعدام نیست، بلکه رژیم مذبوحانه می کوشد با تهدید، ارعاب و یا دستگیری خانواده‌های کشته شدگان فریادهای دادخواهی آنان را در گلو خفه کند، این دادگاه فرصتی بود که بخشی از بازماندگان و شاهدان صدای خود را به گوش جهانیان برسانند.
ادامه دادگاه حمید نوری (عباسی) در سوئد و برگزاری دادگاه بین‌المللی مردمی در لندن، گام‌های موثری هستند که در مسیر جنبش دادخواهی برداشته می‌شوند. با توجه به فرصت باقیمانده تا تصمیم گیری دادگاه بین‌المللی مردمی، جا دارد تا خانواده‌های جانباختگان و دستگیرشدگان و نزدیکان آنها با توجه به امکانات فضای مجازی، اطلاعات در مورد عزیزان خویش را به این دادگاه اعلام کنند و همصدا با خانواده‌های دیگر سکوت خود را بشکنند.
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران خیزش آبانماه ۱۳۹۸ را گرامی داشته و یاد همه مبارزین جان باخته راه آزادی و دمکراسی را پاس می‌دارد.
ما همانطور که بارها اعلام کرده‌ایم اصلی ترین دشمن مردم ایران حکومت اسلامی است، که با بالندگی جنبش‌های اجتماعی و برقراری همبستگی و پیوند نزدیک بین آنها و خیزش مردم ایران که دیگر توهمی نسبت به حکومت جنایتکار اسلامی ندارند، در آینده ای نه چندان دور، بساط این رژیم برچیده خواهد شد و مردم ایران طعم شیرین آزادی را خواهند چشید.
سازمان اتحاد فدائیان خلق ايران
۲۶ آبان ۱۴۰۰ – 17 نوامبر 2021