چهل و سه سال از سرنگونی رژیم پهلوی در انقلاب بهمن 1357 می گذرد. انقلابی که وسیعترین توده های مردم و در راس آنها کارگران و دیگر زحمتکشان شهر و روستا در آن شرکت نموده و خواست اصلی آنان استقلال، رهایی از بند استبداد شاهنشاهی و عدالت اجتماعی بود. این انقلاب اما در همان ابتدا و با تسلط هژمونی که جریانات ارتجاعی و ضد انقلابی به رهبری خمینی توانستند به دست آورند، در نطفه با شکست مواجه شده و به غارت برده شد. و همگی مطالبات بحق مردم ایران بر زمین ماند تا در برآمد و انقلابی دیگر این خواستها و در راس آنها آزادی و عدالت اجتماعی جامه عمل به خود بپوشانند. حاصل این شکست تا به آن حد فاجعه بار بوده که امروز پس از 43 سال ،شرایط دشوار و فلاکت بار زندگی کارگران و زحمتکشان به جایی رسیده که با در آمدی معادل ۷۵ دلار (بر اساس داده های صندوق بین المللی پول) در رتبه ۱۶۰ بعد از سودان و مالی و گامبیا در زمره کشور های با کمترین میزان دستمزد، قرار دارد.
روند زندگی اسفبار کارگران و زحمتکشان و سختی شرایط فلاکت بار معیشت، آنها را به جایی رسانده که از فرط ناچاری و بیچارگی، برخی از کارگران میهن مان، یا دست به خودکشی زده و یا خود و خانواده را بطور کامل به قتل می رسانند و متاسفانه از جمله در این ماه، ما شاهد وقوع تعدادی خودکشی بین کارگران و فرهنگیان بوده ایم و بی توجهی کارگزاران وکاربدستان رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی این معضل اجتماعی را به روندی سیستماتیک تبدیل کرده است .
درپاسخ به این اوضاع اسفبار، در این ماه نیز می توان به وضوح شاهد گسترش اعتراضات توده های کار و زحمت بود. از جمله اینکه مبارزات فرهنگیان همچنان ادامه داشته و در یازدهم و سی ام بهمن ماه دو تجمع سراسری داشتند. این تجمّعات با فراخوان شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان سازماندهی شده بود. حرکت یازده بهمن در دویست شهر و حرکت سی بهمن در بیش از صد شهربه صورت تجمّعات اعتراضی روی داده است .در بعضی از شهرها فرهنگیان مورد یورش نیرو های سرکوب قرار گرفتند و عده ای از آنها دستگیر و مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. تعدادی از معلمین هنوز آزاد نشده و در زندان هستند. شرکت کنندگان در این اعتراضات به لحاظ مواضع و سیاست ها و اهداف بسیار متنوع بوده و در صحنه حاضر می باشند. از جمله میتوان ازنیروهای چپ و دمکرات که با تشکل های مستقل خود در صحنه حاضرند و از سوی دیگرنیروهای ارتجاعی (اصلاح طلب و اصولگرا) که سعی در چانه زنی با حکومت دارند، نام برد. علاوه بر این تجمّعات سراسری، بخشهایی ازآموزگاران وفرهنگیان در بیش از بیست مورد حرکت اعتراضی مستقل شرکت نمودند. محل این تجمّعات مقابل مجلس فرمایشی حکومت،وزارت آموزش و پرورش ،ادارات کل آموزش و پرورش و اداره آموزش و پرورش شهرستانها بوده است. در زیر اشاره ای به اهم خواسته های فرهنگیان که در در قطعنامه پایانی روز سی بهمن آورده شده، می اندازیم.
ـ اجرا خدمات کشوری و همسان سازی حقوق بازنشستگان
ـ اجرا لایحه رتبه بندی مطابق با خواسته های اکثریت معلمان و بودجه آن برای سال آینده مشخص و معین شود
ـ کوتاه کردن دست دولت و مجلس از صندوق ذخیره فرهنگیان و مالکیت معلمان به صندوق ذخیره فرهنگیان
ـ امنیت شغلی نیروهای غیر رسمی، خرید خدماتی و خدمت گزاران و پرداخت پاداش بازنشستگان
ـ جلوگیری از سیاست پولی سازی و خالی کردن جیب والدین دانش آموزان و برقراری تحصیل رایگان
ـ آزادی معلمان زندانی و بازگشت به کار معلمان اخراجی و لغو احکام صادره علیه فرهنگیان و عدم پرونده سازی
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران اعلام می دارد در صورت عدم اجرای خواسته های بالا به مبارزات خود با عزمی راسخ ادامه خواهد داد.
اما اکنون بر همه آشکار شده که حکومت سرمایه داری فاسد و رانت خوار اسلامی ایران در شرایط سخت و بحرانی زندگی کارگران و زحمتکشان، به تنها چیزی که فکر نمی کند زندگی و معیشت اکثریت عظیم مردم زحمتکش میهن مان می باشد.
شمار حرکات اعتراضی و مبارزاتی کارگران و سایر اقشار جامعه در بهمن ماه مجموعا ۱۳۳مورد بوده است که ۱۰۷ مورد آن شامل کارگران و سایر حقوق بگیران و ۲۶ مورد نیز سایر اقشار جامعه می باشد که در زیر به جزییات آنها می پردازیم
اشکال اعتراضات کارگری :
تجمّعات اعتراضی ۶۲ مورد
اعتراض رسانه ای ۲۸ مورد
اعتصاب ۱۷ مورد
دلایل اعتراضات کارگری:
مسأیل صنفی و معیشتی و طبقاتی ۶۸ مورد (عدم همسان سازی، طبقه بندی مشاغل، سطح پایین دستمزد، نبود امنیت شغلی و تبعیض در پرداخت ها و…..)
اعتراض به بازداشت و اخراج همکاران ۱۹ مورد
حقوق های معوقه ۱۵ مورد
خصوصی سازی ۳ مورد
اعتراض به سانسور ۱ مورد
اعتراض جمعی در همبستگی با همکاران اخراجی ۱ مورد ( که خوشبختانه این اعتراض منجر به عقب نشینی کارفرما شده و نمونه ای خوب از پیروزی کارگران متحد علیه سرمایه داران می باشد)
حرکات اعتراضی سایر اقشار جامعه ۲۶ مورد بوده است که شامل نویسندگان ، دانشجویان، پزشکان به خاطر مشکلات آموزشی، کشاورزان و دامداران و مالباختگان انواع معاملات بورس
در زیر اشاره ای داریم به نمونه هایی از حرکات اعتراضی کارگران و زحمتکشان در این ماه که نمایی کلی را از چند و چون مبارزات کارگری نشان می دهد.
- کارگران شهرداری ها طبق روند همیشگی به خاطر حقوق های عقب افتاده و نداشتن حق بیمه و افزایش دستمزد در شهرهای مختلف تجمع اعتراضی داشتند.
- تجمع بازنشستگان فولاد کشور در شهر های تهران ،اهواز و اصفهان مقابل صندوق بازنشستگان فولاد در اعتراض به سطح پایین حقوق و عدم همسان سازی
- اعتصاب کارگران پتروشیمی رازی در اعتراض به ممنوع الوردی همکاران از طرف شرکت ، این کارگران طی چند روز اعتصاب توانستند پیروز شوند و همکاران اخراجی به کار برگشتند .
- کارگران پست های فشار قوی کشور به شرایط سخت شغلی ،سطح پایین حقوق و طرح طبقه بندی شغلی اعتراض کردند .
- کارگران مجتمع پتروشیمی مروارید در اعتراض به عدم پرداخت ۵ ماه حقوق اعتصاب کردند.
- تجمّعات کارگران باز نشسته و مستمری بگیران سازمان تامین اجتماعی به دلایل سطح پایین حقوق و عدم همسان سازی، پرداخت نشدن عیدی مطابق قانون کار و عدم برخورداری از درمان رایگان مقابل ادارات کل تامین اجتماعی در بیش از نه استان کشور از جمله آذربایجان شرقی، خوزستان، خراسان، قزوین، کرمانشاه، گیلان
-تجمع کارگران شرکت آب و فاضل آب در چند شهر به خاطر عدم پرداخت حقوق، سطح پایین حقوق و نداشتن بیمه در چند شهر از جمله اهواز و دشتستان - تجمع کارگران کار خانه روغن نباتی فریکو سیرجان به دلیل بلاتکلیفی شغلی و معیشتی مقابل فرمانداری
- تجمع معلمان حق التدریسی کشور به دلیل بلاتکلیفی استخدامی مقابل وزارت آموزش و پرورش
کارگران گروه ملی فولاد دست به تجمع مقابل استانداری خوزستان و اقدام به تظاهرات در سطح شهر کردند خواسته آنها افزایش حقوق و دستمزد می باشد . - اعتصاب کارگران کارخانه موتوژن تبریز طی چند روز که مدیریت تصمیم به اخراج هفت صد کارگر گرفت و جلو گیری از ورود کارگران به محل کار. خواسته کارگران یکسان سازی حقوق ومخالفت با شرکت های پیمانکاری و عقد قرار داد مستقیم می باشد .
حوادث محیط کار: طبق آمار در دسترس در بهمن ماه ۳۰ نفر از کارگران و زحمتکشان جان خود در حوادث کاری از دادند. دلایل مرگ این کارگران سقوط از ارتفاع، سقوط در چاه، برق گرفتگی، شلیک گلوله به کولبران و سه مورد خود کشی بوده است .مصدومین محیط کار نیز ۴۰ نفر بوده اند که بیشتر آنها ناشی از تصادف سرویس های فرسوده بوده است. آمار حوادث محیط های کاری به درستی مشخص نیست و بسیار بیشتر از این می باشد زیرا نه حکومتی ها و نه کارفرمایان توجهی به این مسئله ندارند و ا اصولا جان زحمتکشان برای آنها ارزشی ندارد .
زندان و بازداشت: سرکوب و باز داشت و زندان صفت اصلی حاکمان جهل و جنایت حکومت اسلامی است .در این ماه هم ده ها نفر از فعالین کارگری و فرهنگی، دستگیر و بازداشت موقت و سپس آزاد و یا به زندان نا معلوم برده شده اند. تجربه سرکوب سال های سیاه رژیم این آموزش را به آنها داده است که نیرو ها و فعالین مبارز را قبل از هر اعتراضی باز داشت و بعد از مدتی آزاد می کنند و یا به سراغ آنها رفته و با تهدید و پی گیری آنها از ادامه فعالیت شان جلو گیری می کند.
کمیسیون کارگری سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
تاریخ : 28 / 02 / 2022
