پیام اتحادیه آزاد کارگران ایران به مناسبت فرارسیدن سال ۱۴۰۱
بهار سر رسید و نوید دوباره داد که “زمستان رفتنی‌است”
طبیعت چه خوب آموزگاری است که همواره در پسِ زمحریر مرگ و سردی، نوای گرما و زندگی سر می‌دهد و می‌آموزد که همانگونه که پس از هر سیاهیِ شب، سپیدیِ سحر نمایان میشود، پس از هر زمستان و مرگ جان‌ها، دنیای دیگری در اثر تلاش و جنبشِ ریشه‌ها ممکن می‌گردد.
سال و سال‌ها چه سخت و زُمخت بر جامعه‌ی ما گذشته است و سیاهی شب و سرمای زمستان چه جان‌ها و چه عُمرهایی از ما گرفته است. اما تلاشِ انسانها برای تغییر و گذار از این زمستان، همچون تَقَلای ریشه‌ها و گیاهان همچنان در جریان است و به زمستان حاکم بر این دیار پایان خواهد داد.
سال گذشته سالی به مراتب سخت‌تر برای کارگران و مزدبگیران و کل مردم ایران بود. مشکلات معیشتی و فقر و گرانی تحمیل شده به جامعه، اَمان از جانِ انسانها ربوده است و تداوم چنین شرایطی به هیچ عنوان ممکن نیست. اما در مقابل چنین شرایطی، مبارزه‌ی آحاد و بخش‌های جامعه برای تحول‌خواهی و نیلِ به گذر از مناسباتِ ضدانسانی موجود، آن موتور محرکه‌ای است که نوید پیروزی و دستیابی به جهانی بهتر را می‌دهد.
سال جدید را با تلاشی مضاعف برای غلبه بر تمامی مشقاتِ تحمیل شده بر جان و هستی اجتماعی‌مان آغاز خواهیم کرد و اتحاد و همبستگی سراسری تمامی کارگران و مزدبگیران و آزادیخواهان را سرلوحه قرار خواهیم داد.
در این روزهای نوروزی و با وجود تمامی مشکلات در کنار خانواده‌های زندانیان سیاسی و جانباختگان خیزش‌های مردمی خواهیم بود و با گرامیداشت یاد عزیزشان سرود سر می‌دهیم:
به جوش آمدست خون، درون رگ گیاه
بهار خجسته باز، خرامان رسد ز راه
و این بند بندگی، و این بار فقر و جهل
به سرتاسر جهان، به هر صورتی که هست نگون و گسسته باد، نگون و گسسته باد
بهاران خجسته باد، بهاران خجسته باد
اتحادیه آزاد کارگران ایران- ۲۹ اسفند ۱۴۰۰
