سعید اقبالی، فعال مدنی زندانی، در یادداشتی درباره تجربه خود از برنامه «اعدام‌های هفتگی» در زندان رجایی‌شهر، از اعدام تا ده نفر در بامداد چهارشنبه هر هفته در این زندان خبر داده است.
آقای اقبالی در این یادداشت که روز پنجشنبه، چهارم فروردین، منتشر شد از «صدای ماشین‌هایی که سه‌شنبه شب‌ها فعالانه برای اجرای مراسم اعدام در رفت و آمدند»، همچنین حضور «مسئولان زندان، دادستانی و اجرای احکام برای اطمینان از اجرای حکم اعدام و مرگ زندانی» در بامداد روزهای چهارشنبه نوشته است.
این زندانی مدنی در ادامه با اشاره به اعدام‌های دهه ۶۰ و مرگ برخی از فعالان مدنی در زندان در سال‌های اخیر، گفته است که روند اعدام در زندان رجایی‌شهر به شکل «خوفناک‌تری» در جریان است.
به گفته آقای اقبالی، در زندان رجایی‌شهر مکانی به نام «سوییت» متشکل از چندین سلول انفرادی هست که زندانیانی که مرتکب «خلاف زندان» می‌شوند، به این قسمت منتقل می‌شوند، اما «هولناک‌ترین» انتقال مربوط به «زندانیان محکوم به اعدام به این سلول‌ها چند روز پیش از اجرای حکم است».
آقای اقبالی در بخش دیگر یادداشت خود از «مواد مخدر و قرص‌هایی» گفته است که مسئولان زندان در آخرین لحظات زندگی به افراد محکوم به اعدام می‌دهند.
سعید اقبالی، فعال مدنی، در بهمن ۹۶ توسط ماموران اداره اطلاعات در منزل خود در کرمانشاه بازداشت و به بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل و در فروردین ۹۷ با تودیع وثیقه از زندان آزاد شد.
آقای اقبالی شهریور ۹۸ از سوی دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه در ارتباط با فعالیت‌های مدنی خود به شش سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم در مرحله تجدیدنظر عینا تایید شد و او از ۱۱ خرداد ۹۹ به زندان اوین منتقل و از دوم فروردین پارسال به زندان رجایی‌شهر کرج تبعید شد.
جمهوری اسلامی ایران یکی از بیشترین آمارهای اعدام در جهان را دارد.
جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران، در تازه‌ترین گزارش خود که اواخر اسفند ۱۴۰۰ در چهل و نهمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد منتشر کرد از افزایش چشمگیر شمار اعدام‌ها در ایران، به ویژه متهمان پرونده‌های مربوط به «مواد مخدر» در سال ۲۰۲۱ و همچنین کودک‌مجرمان، زنان و اقلیت‌ها در نبود دادرسی عادلانه ابراز نگرانی کرد.
بر اساس گزارش آقای رحمان، تنها در سال ۲۰۲۱ دست‌کم ۲۷۵ تن در ایران اعدام شده‌اند که حدود چهل نفر از آن‌ها بلوچ و ۵۰ تَن کُرد بوده‌اند.
