طلاعيه مادران پارک لاله ايران
متن اطلاعيه
این حکومت ستمگر، فاسد، جنایت کار و دروغ گو، آن‌چنان بر تمام شریان های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و حتی زندگی خصوصی مردم چنگ انداخته که نه تنها یک روز را بدون خبرهایی تلخ از ظلم های بی حد و حساب آن و زندگی فاجعه بار مردم سر نمی‌کنیم، بلکه با ساختار تمامیت خواه، سیستماتیک و سرکوب گرانه خود برای حذف فعالان سیاسی و مدنی و دگراندیشان از جمله: اعدام و ترور یعنی قتل دولتی، حمله برنامه‌ریزی شده و سیستماتیک به افراد تاثیرگذار و حمله به تجمع ها و بازداشت و شکنجه زندانیان سیاسی و پنهان سازی آثار جنایت هایش نه تنها فعالان سیاسی و مدنی و دگراندیشان را می خواهد از صحنه سیاسی جامعه حذف کند بلکه خانواده‌های دادخواه آن‌ها را نیز می‌خواهد با سرکوب و حمله شدید از صحنه مبارزه حذف کند یا با تهدید و گاه با تطمیع آن‌ها را به سکوت بکشاند.
همین روزها، خبر صدور حکم اعدام برای عباس دریس (شلیشات) متولد ۱۳۵۲ و حبس ابد برای برادرش محسن دریس متولد ۱۳۷۱ از معترضان ماهشهر در آبان ۱۳۹۸، ما را به شدت نگران کرده است. این احکام ناعادلانه برای این دو برادر بر اساس اعترافات اجباری است که زیر شکنجه از آن‌ها گرفته شده است. حکومت جنایت کار اسلامی ایران به جای پاسخ‌گویی به مطالبات مردم، معترضان را یا در زندان ها یا در خیابان‌ها وحشیانه به گلوله می‌بندد و می‌کشد و خانواده‌های آن‌ها را نیز زیر شدیدترین فشارها و شکنجه ها قرار می‌دهد و به نوعی دیگر می کشد. این خانواده زخم خورده تا کنون شرایط بسیار تلخ و دردناکی را تحمل کرده اند. گفته می‌شود که همسر عباس دریس پس از صدور حکم اعدام برای همسرش و پیگیری های بسیار و در اثر فشارهای وارده سکته مغزی کرد و جان اش را از دست داد. عباس دریس و همسرش دارای ۲ نوجوان ۱۲ و ۱۴ ساله هستند که توسط مادر بزرگ شان نگهداری می شوند.
همین روزها، بازداشت ها، شکنجه ها و احکام سنگین برای فعالان سیاسی و مدنی و اذیت و آزار خانواده‌ها چون گذشته هم چنان بی‌وقفه و بی شرمانه ادامه دارد. در خبرهایی از خبرگزاری هرانا آمده است: روزبه پیری، فعال ترک (آذربایجانی)، توسط شعبه ۳ دادگاه انقلاب تبریز به ۶ سال حبس تعزیری محکوم شد. آتنا دائمی در ۱۸ آذر در پی صدور یک نامه مبنی بر انتقال فوری از زندان لاکان رشت خارج و به دادسرای اوین منتقل شد، اما پس از ساعت‌ها بلاتکلیفی او را به زندان لاکان رشت بازگرداندند.لیلا حسین زاده فعال دانشجویی در شب ۱۶ آذر در حالی که در سفر بود در شیراز بازداشت شد. در تاریخ ۱۵ آذر اصغر فیروزی و علیرضا ثقفی فعال سیاسی و کارگری جهت تحمل دوران محکومیت خود به اجرای احکام مشهد و کرج احضار شدند. حسین رزاق فعال رسانه ای، در ۱۴ آذر در منزل شخصی در آمل بازداشت شد. نرگس محمدی نیز که یک ماه پیش در ۲۵ آبان در مراسم ابراهیم کتاب‌دار از کشته شدگان آبان ۹۸ در کرج بازداشت شده بود، هنوز در انفرادی بسر می‌برد و از وضعیت او اطلاعی در دست نیست.
همین روزها، شاهد حمله به گوهر عشقی مادر زخم خورده و دادخواه ستار بهشتی هستیم. گوهر عشقی در ۱۸ آذر در حالی که داشت به مزار پسرش می‌رفت در بین راه مورد حمله یک موتورسوار با دو سرنشین قرار گرفت و به شدت صورت اش زخمی و مجروح شد و تصاویر آن در فضای مجازی دست به دست چرخید و هنوز روشن نشده است که این حمله چگونه و توسط چه افرادی صورت گرفته است. گفته شده این حمله توسط مزدوران حکومت اسلامی ایران انجام شده است که خواهان روشن شدن حقیقت هستیم. یک ماه و نیم قبل نیز گوهر عشقی، دخترش سحر بهشتی و مصطفی اسلامی همسر سحر در ۱۲ آبان که قرار بود مراسم سالگرد ستار را برگزار کنند، برای مدت سه روز بازداشت و تهدید شدند. هیراد پیر بداقی نمونه دیگری است که تهدید شده است. نزدیک به ۴۰ روز از بازداشت موقت هیراد پیربداقی فعال کارگری می‌گذرد، ولی هنوز در بند امنیتی ۲۰۹ زندان اوین در کنار زندانیان متهم به جرائم عمومی خطرناک محبوس است. ستاره جلالی مادر هیراد پیربداقی چند روز گذشته با نگرانی بسیار خبر داده که پسرش پس از ۳۵ روز بازداشت موقت بدون هیچ مدرکی نه تنها آزاد نشده، بلکه توسط یک متهم خطرناک تهدید به قتل شده است.
همین روزها، بکتاش آبتین شاعر، فیلمساز و عضو کانون نویسندگان ایران در پی ابتلا به کرونا در ۱۵ آذر از زندان به بیمارستان طالقانی منتقل شد و یک روز بعد در بخش مراقبت های ویژه بستری شد و یک هفته طول کشید تا پس از پیگیری های خانواده و وکلا، او را در ۲۲ آذر به مرخصی استعلاجی فرستادند. محمد نجفی وکیل دادگستری محبوس در زندان اراک نیز از روز شنبه ۲۰ آذر در اعتراض به عدم رسیدگی پزشکی و مخالفت با اعزام وی به مرخصی درمانی اعتصاب غذا کرد و در ۲۳ آذر پس از انتقال به بیمارستان و معاینات پزشکی به اعتصاب غذای خود پایان داد. روح الله مکرمی در تاریخ ۱۰ آذر، به دلیل عدم رسیدگی پرشکی در زندان ایلام اقدام به خودکشی کرد و متأسفانه جان خود را از دست داد. در ۲۱ آذر چهل و هفت نفر از زندانیان سیاسی زندان ارومیه دست به اعتصاب غذا زدند. دلیل اعتصاب غذای آن ها اعتراض به انتقال شان به بند جدید و بدون امکانات است. موارد مشابه سرکوب ها و محرومیت‌های سیستماتیک در زندان ها بسیار زیاد است که برخی به اعتصاب غذا یا مرگ های خاموش زندانیان در زندان ها منجر می‌شود و در این شرایط گسترش دوباره ویروس کرونا و دیگر بیماری‌های شایع در زندان ها، ما به شدت نگران سلامتی زندانیان سیاسی و عادی هستیم.
در همین روزها نیز شاهد اعتراض های گسترده، شکوهمند و متحد معلمان در سراسر ایران در ۹۰ شهر و روستای کشور بودیم. سال‌هاست که معلمان زیر فشارهای شدید اقتصادی و سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خواهان اجرای «طرح رتبه‌بندی معلمان و همسان‌سازی حقوق بازنشستگان» هستند. آن‌ها سال هاست که اعتراض های خود را به شکل تحصن سراسری، اعتصاب و برگزاری تجمع های هماهنگ در شهرهای مختلف نشان داده‌اند و تعدادی از افراد تاثیرگذار نیز سرکوب، دستگیر و سال‌ها زندانی و حتی از کار بر کنار شده‌اند و در روزهای اخیر شاهد احضار، بازداشت و تهدیدها قبل از برگزاری مراسم و حمله نیروهای امنیتی به تجمع بزرگ معلمان در مقابل مجلس بودیم. رسول بداقی، بازرس کانون صنفی معلمان تهران در روز ۲۰ آذر با ضرب و شتم بازداشت شد و تعدادی دیگر از معلمان نیز احضار یا تهدید شده اند. شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران در اطلاعیه ای در ۲۳ آذر رو به فرهنگیان بازنشسته و شاغل نوشته‌اند که در صورت متحقق نشدن خواسته‌های شان به تجمع اعتراضی خود در روز سه شنبه ۳۰ آذر ادامه خواهند داد.
ما مادران پارک لاله ایران به عنوان صدایی از جنبش دادخواهی مردم ایران، این سرکوب ها و بی‌عدالتی‌ها در مورد فعالان سیاسی و اجتماعی و خانواده‌های شان را به شدت محکوم می‌کنیم و مصرانه خواهان لغو فوری حکم اعدام عباس دریس و حبس ابد محسن دریس، خواهان آزادی بدون قید و شرط بکتاش آبتین و دیگر اعضای کانون نویسندگان ایران، خواهان آزادی بدون قید و شرط اسماعیل گرامی، رسول بداقی، اسماعیل عبدی و دیگر معلمان بازداشت شده و هم چنین خواهان سلامتی و آزادی هیراد پیر بداقی و سایر زندانیان سیاسی به ویژه زندانیان در معرض خطر هستیم.
ما معتقدیم برای دستیابی به آزادی، دموکراسی و برقراری عدالت نیازمند آن هستیم که با سایر جنبش های مستقل و مردمی همراه و هم صدا شویم. ما از اعتراض ها و اعتصاب های کارگران، معلمان و تمامی زحمتکشان و آزادی خواهان ایران حمایت می‌کنیم و این چرخه ی بی عدالتی، تبعیض، نابرابری‌های اجتماعی، آزادی کشی، سرکوب، بازداشت، شکنجه، اعدام را به شدت محکوم می‌کنیم و از تمامی آزادی خواهان و دادخواهان می‌خواهیم که برای دستیابی به مطالبات زیر با ما همراه شوند: ۱) لغو مجازات شلاق و اعدام از جمله؛ اعدام، ترور، کشتار خیابانی، شلاق، شکنجه، سنگسار و قصاص، ۲) آزادی بدون قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی، ۳) محاکمه و مجازات آمران و عاملان تمامی جنایت‌های صورت گرفته توسط مسئولان جمهوری اسلامی ایران از ابتدا تا به امروز در دادگاه هایی علنی، عادلانه و مردمی. ما هم چنین اعتقاد عمیق داریم که این خواسته ها با اتحاد و همبستگی و مبارزات پیگیر ما دادخواهان به دست خواهد آمد و تردیدی نیست که برای رسیدن به این خواسته ها باید برای؛ ۴) آزادی بیان و اندیشه، ۵) حق داشتن تجمع و اعتصاب و تشکل و احزاب مستقل، ۶) رفع هرگونه تبعیض و ۷) جدایی دین از حکومت نیز تلاش کنیم، زیرا علت اصلی این بی عدالتی ها را در ساختار و قوانین آزادی ستیز و تبعیض آمیز حکومت جنایت کار اسلامی ایران می دانیم.
مادران پارک لاله ایران
۲۴ آذر ۱۴۰۰/ ۱۵ دسامبر ۲۰۲۱
www.mpliran.net