میشل بشلت جریا، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد و جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران
تخریب و هر گونه دستکاری در گورستان خاوران را متوقف کنید!
برای امضا از اين پيوند استفاده کنيد : https://www.daadkhast.org/petition/235665
درخواست از :
خانم میشل باشله، کمیسر حقوق بشر سازمان ملل
رونوشت: آقای دکتر جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران
به آگاهی شما می رسانیم که جمهوری اسلامی ایران بیش از چهار دهه است که با نقض سيستماتيك و مستمر حقوق بشر، دستگیری، شکنجه، اعدام و قتل‌های دولتی فراقانونی دگراندیشان و مخالفان خود، تلاش کرده است پایه‌های حکومت استبدادی خود را مستحکم نماید.
جمهوري اسلامی ایران، کشتار دگراندیشان و فعالان سیاسی را در سال ۱۳۶۰ تشدید و در تابستان ۱۳۶۷ به اوج خود رساند. تنها در مدت دو ماه، زندانیان سیاسی که قبلا در دادگاه های غیرعادلانه، بدون داشتن وکیل و حق دفاع از خود، به حبس محکوم شده و در حال سپری کردن دوران محکومیت خود بودند یا حکم زندان آنها تمام شده بود را در تابستان ۱۳۶۷، بطورمخفیانه اعدام کرد. قتل عام زندانیان سیاسی به حدی سریع، وسیع و پرشمار بود که حکومت جمهوری اسلامی ایران برای پنهان کردن این جنایت، اجساد بسیاری از آنها را در گورهای دسته جمعی دفن کرد.
خاوران، یکی از گورستان هایی است که اجساد تعدادی از زندانیان سیاسی را از سال ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۷، در گورهای فردی و دسته جمعی مخفیانه بخاک سپرده اند. بیش از چهل سال است که حکومت جمهوری اسلامی به شیوه های گوناگون سعی کرده است تا آثار این جنایت ها را پنهان یا نابود کند. از جمله؛ بارها خاک خاوران و گورهای عزیزان ما را زیر و رو وتخریب کرده یا خانواده های بهایی را مجبور کرده است که عزیزان از دست رفته خود را در این مکان بخاک بسپارند، ولی با اعتراض مادران و خانواده های خاوران و دیگر دادخواهان و جامعه بهایی روبرو شدند و متوقف شد. در طی این سال ها نیز بارها از ورود وتجمع خانواده ها در خاوران با تهدید، بازداشت و اذیت وآزار جلوگیری کرده.
خانواده ها بارها از مسئولين دولت در دوره های مختلف خواستار روشن کردن ابعاد این جنایت، چگونگی کشتن عزیزان شان و محل دفن آنها شده اند، ولی هیچگاه به این درخواست ها پاسخی داده نشده است.
جمهوری اسلامی ایران، در تداوم تهدیدات و فشارهای قبلی و ایجاد محدودیت های بیشتر برای ورود خانواده ها به خاوران به تازگی، اقدام به تخریب دیوار و نرده های قدیمی و کشیدن دیوار بتونی بلند و نصب چندین دوربین پایه بلند در داخل و اطراف خاوران، برای شناسائی و کنترل خانواده ها و جامعه بهایی کرده است.
ما جمعی از دادخواهان و خانواده های جان باختگان دوره های مختلف حکومت جمهوری اسلامی از کمیساریای عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد که تبلیغ و حفاظت از حقوق بشر با ضمانت قوانین جهانی را وظیفه خود میدانند، مصرانه در خواست می کنیم که صدای دادخواهی ما را شنیده و از حکومت جمهوری اسلامی بخواهد، تا تخریب وهرگونه دستکاری در گورستان خاوران را متوقف کند. ما هم چنین خواهان توقف اذیت و ازار و تهدید خانواده های داغدار هستیم.
Request from Ms. Michelle Bachelet, United Nations High Commissioner for Human Rights,
Copy: Dr. Javid Rahman, United Nations Special Rapporteur on the human rights situation in Iran
We would like to inform you that for more than four decades, the Islamic Republic of Iran has tried to strengthen the foundations of its authoritarian government by systematically and continuously violating human rights, as well as carrying out arrests, torture, executions, and extrajudicial killings of dissidents and opponents.
The Islamic Republic of Iran intensified the killing of dissidents and political activists in 1981 and reached its peak in the summer of 1988. For two months in the summer of 1988, political prisoners were executed in secret. These included political prisoners who were sentenced in unfair trials without a lawyer or the right to defend themselves, were serving their sentences, and those whose sentences were finished but were still in prison. The massacre of political prisoners was so swift, widespread, and numerous that the government of the Islamic Republic of Iran buried most of their bodies in mass graves to cover up the crime.
Khavaran is one of the cemeteries where a number of political prisoners were secretly buried in both individual and mass graves from 1981 to 1988. For more than forty years, the government of the Islamic Republic tried various ways to hide or destroy the evidence of these crimes. These methods include burying people at Khavaran, repeatedly destroying the graves of loved ones, and forcing Baha’i families to bury their lost loved ones at Khavaran. During these years, government repeatedly prevented families from entering and gathering in Khavaran by means of threats, arrests and harassment. These techniques were protested by the mothers and families of those buried at Khavaran, Baha’i families, and other plaintiffs, therefore these actions of the Iranian government eventually stopped.
Families have repeatedly asked government officials on many occasions to clarify the extent of these crimes, how their loved ones were killed, and where they are buried, but these requests were never answered.
In an effort to continue threats and restrictions on families entering Khavaran, Iran demolished old walls and instead erected a high concrete wall and installed several cameras around Khavaran to monitor and identify families and visitors.
We, the families of the victims of many atrocities of the Islamic Republic’s government and other plaintiffs who signed this petition, urge the United Nations High Commissioner for Human Rights who is responsible for the promotion and protection of human rights guaranteed by international law, to hear the voices of our petition and ask the government of the Islamic Republic to stop the destruction and any manipulation of the Khavaran cemetery. We also want to stop the harassment and threats against grieving families.
