«انقلاب
با پیشانی شکسته و خون چکان
می خواند…»
سعید سلطان پور
سعید سلطان پور، شاعری انقلابی، نمایشنامه نویسی متعهد و کارگردان برجستهٔ تئاتر بود که نامش همچنان در سپهر ادبی و تعهد اجتماعی، چونان مرواریدی صیقل خورده، می درخشد. سعید سلطان پور از نخستین هموندان کانون نویسندگان ایران، پس از آزادی از زندان در تیر ماه ۱۳۵۶ و پس از گشایش دومین دورهٔ کاری کانون نویسندگان ایران، بار دیگر تأکید کرد: « من دیشب از زندان آزاد شدم و امروز آمده ام تا در دفاع از آزادی بیان، اندیشه و اجتماعات به کانون نویسندگان ایران بپیوندم.»
سلطان پور، یکی از چهره های تأثیر گذار در شب های شعرو سخن انستیتو گوتهٔ بود که توانست در مدت ده شب، هزاران نفر را پیرامون صدای دادخواهی روشنفکران آن زمان، بسیج کند.
حکومت اسلامی تازه بنیاد که بر محور سانسور و شکنجه و شکستن قلم ها، پاگرفته و استقرار یافته بود، با نفرتی تصور ناپذیر از روشنفکران، زودتر از تصور همگانی، چوبه های دار و جوخه های اعدام را در سرتاسر گسترهٔ کشور، مستقر کرد تا بلکه بتواند امر ناممکن برپایی حکومت اسلامی را در ایران ممکن کند.
به فرمان خمینی که بر منبر ولایت تکیه زده بود، سعید سلطان پور را که سری پرشور داشت و قلبش برای هنر و مردم می تپید، در شب عروسی اش در ۲۷ فروردین ماه ۱۳۶۰ به اتهام هواداری از سازمان چریک های فدایی خلق ایران (اقلیت) دستگیر کردند و در نهایت، در ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ در زندان مخوف اوین تیرباران شد.
هم اکنون، ۴۱ سال از اعدام این فرزند خوشنام مردم می گذرد. هنوز طنین شعرهایش، هوایی تازه را بر ورای آسمان تیره و تار و غبار گرفته ای که حکومت اسلامی بر ایران گسترده است، نوید می دهد. حکومت نابهنگام و جنایتکار اسلامی، دیر یا زود از میان خواهد رفت و مگر خاطره ای تلخ، در اذهان باقی نخواهد ماند. در برابر، نام سعید سلطان پور و دیگر کشته شدگان راه آزادی، نوع نگاه آیندگان را تعیین خواهد کرد؛ که آزادی بهایی سنگین داشته است و فرزندان همین مردم آنرا با جان خود، پرداخته اند و حفظ آن به تلاشی همیشگی و همگانی نیاز دارد.
کانون نویسندگان ایران «در تبعید» یاد این شاعر و نمایشنامه نویسِ ارزنده و مبارز راه آزادی را گرامی می دارد و افتخار دارد که راهرو راه چنین هنرمندانی است.
کانون نویسندگان ایران «در تبعید»
۳۱ خرداد ۱۴۰۱
۲۱ ژوئن ۲۰۲۲
