پیروزی چپ در شیلی، حالا شیلی چقدر تغییر خواهد کرد؟
سوفی اسکوایر/ ناصر پیشرو
روز یکشنبه صدها هزار نفر به خیابان های شیلی آمدند و شاهد پیروزی بوریچ کاندید چپ در مقابل کاست کاندید راست افراطی بودند. بوریچ با 56 درصد به 44 درصد برنده شد.
بوریچ که در سال 2011 در اعتراضات علیه خصوصی‌سازی آموزش و پرورش نامی برای خود دست و پا کرد، دومین رئیس‌جمهور تاریخ شد که بیش از چهار میلیون رای دریافت کرد
این انتخابات پس از اعتراضات توده‌ای قدرتمند علیه نئولیبرالیسم و نابرابری که در سال 2019 شیلی را تحت تأثیر قرار داد، برگزار می شود.
یکی از خواسته‌های اصلی که این جنبش، صاحبان قدرت را مجبور به پذیرش آن کرد، بازنویسی قانون اساسی که از زمان دیکتاتوری آگوستو پینوشه در سال ۱۹۷۳ برقرار بود. کاست که پدرش یک سرباز نازی بود که پس از جنگ جهانی دوم با اسناد جعلی به شیلی گریخت اگر پیروز می شد یک پیروزی برای راست افراطی بود. آنتونیو کاست با سقط جنین، ازدواج همجنس‌گرایان مخالف است و می‌خواهد وزارت زنان و برابری جنسیتی را لغو کند .او ژایر بولسونارو برزیل را از حامیان خود می‌شمرد و گفته بود که از «میراث اقتصادی» پینوشه دفاع می‌کند. چنین برنامه‌ای به این معنی بود که حتی بسیاری از کسانی که مشتاق بوریچ نبودند به او رای دادند تا کاست به قدرت نرسد.
بوریچ وعده اصلاحات در اقتصاد بازار آزاد، تغییرات در سیستم بازنشستگی و حمایت از حقوق بشر برای افراد بومی و دگرباشان جنسی را داد .بسیاری از کارگران و فقرا اکنون انتظار تغییر را خواهند داشت اما محدودیت‌های زیادی در مقابل بوریچ قرار دارد.
او در طول مبارزات انتخاباتی‌اش، مشتاق بود که حمایت رأی‌دهندگان جناح راست را به دست آورد. بوریچ اقداماتی را که پلیس علیه شورش در سال ۱۹۱۹ انجام داده بود و شورش را وحشیانه سرکوب کرده و مردم را به «سوختن و غارت» متهم کرده بود را نادیده گرفت.
او همچنین از درخواست عفو برای کسانی که با قانون «ضد موانع» زندانی هستند، و به ساختن سنگر متهم هستند که جرم آنها را افزایش می‌دهد، امتناع می‌کند. بوریچ در «توافق صلح» نوامبر ۲۰۱۹ که باعث نجات رئیس جمهور مستعفی سباستین پینرا شد، نقش اساسی داشت این به معنای عدم اقدام علیه کسانی بود که سرکوب تظاهرات را رهبری کرده بودند.
او همچنین متعهد به پیروی از اقدامات ریاضتی در بودجه 2022 و اجرای «مسئولیت مالی» شده است. بوریچ رهبری یک ائتلاف سیاسی را بر عهده دارد که شامل فرنته آمپلیو (جبهه گسترده) و حزب کمونیست شیلی است. اما تعداد کرسی‌های چپ و راست در پارلمان تقریباً مساوی است و از این طریق موانعی برای تغییر ایجاد می‌شود.
از زمان سقوط دیکتاتوری پینوشه در سال 1990، و با وجود دولت‌های راست و چپ، وضعیت کارگران و فقرا بدتر شده است و به همین دلیل آنها از چپ سنتی که شورش‌های انفجارآمیز را به سمت انتخابات منحرف کردند، ناامید شده و در اکتبر ۲۰۱۹ علیه فقر و نابرابری شورش کردند. آنها برای وادار کردن بوریچ به وعده‌هایش خیلی فراتر از پارلمان به جنبشی در خیابان‌ها و محل‌های کار نیاز دارند.
منبع:
https://wp.me/paiHc5-zf
Victory for the left in Chile, now how much will change? (socialistworker.co.uk)