مصاحبه‌ی مجله فرانسوی “کوُزِت” با ایران انصاری ، هماهنگ کننده‌ی انجمن زنان ایرانی برای دمکراسی
ترجمه به فارسی توسط : خانم مصی شرافتی
در حالیکه اعتراضات در ایران وارد پنجمین هفته‌ی خود می‌شود و همچنین در آستانه‌ی تجمعی در پاریس در حمایت از خیزش در ایران، مجله کوزت مصاحبه‌ی را با ایران انصاری ، هماهنگ کننده‌ی انجمن زنان ایرانی برای دمکراسی، انجام داده است. انجمن زنان ایرانی برای دمکراسی به ابتکار زنانی که پس از انقلاب اسلامی از ایران گریخته بودند، در فرانسه متولد شد. این انجمن می کوشد صدای زنان ایرانی را در سطح بین المللی منعکس کند.انجمن زنان ایرانی برای دمکراسی طبیعتا یکی از اولین جریاناتی بود که تظاهراتی را با همکاری انجمن های دیگر در فرانسه و در حمایت از اعتراضاتی که پس از مرگ ژینا مهسا امینی کشور را به آتش کشیده بود، بر پا کرد. مهسا ( ژینا) دختر کردی که شانزده سپتامبر، سه روز پس از دستگیری و ضرب و شتم توسط گشت ارشاد به خاطر حجابی که مطابق قانون اسلامی نبود، درگذشت. بیش از یک ماه است که به رغم سرکوب شدید و کشته شدن 215 نفر که بین این تعداد بیست و هفت کودک و نوجوان هستند، اعتراضات ادامه دارد.
کوزت: آخرین خبرهایی که از ایران به شما رسیده، کدام است؟
ایراندخت انصاری: قبل از هر چیز باید با صراحت یک نکته را مشخص کنم و آن اینکه رژیم ایران از واژه ی «جمهوری » استفاده می‌کند در حالیکه یک « جمهوری» نیست. رژیم ایران یک رژیم تئوکراسی و نسخه‌ی شیعه یک حکومت اسلامی ست.. به همین ترتیب، برای درک وقایع جاری، یادآوری این نکته مهم است که ایران یک کشور کثیرالمله و متشکل از مردمان فارس، ترک، عرب، کرد، بلوچ و …است. آنها توسط رژیم شاه سرکوب شدند، همچنان که در رژیم دیکتاتوری مذهبی فعلی نیز سرکوب می‌شوند.
در مورد آخرین خبرها باید بگویم که جنبش اعتراضی ادامه دارد و تجمعات دانشجویی و یا دبیرستانی ( به ویژه تجمعات دانش‌آموزان دختر) تقریبا هر روز در تمام شهرهای بزرگ برگزار می‌شود. بعضی از روزها در سی دانشگاه و بعضی از روزها در پنج دانشگاه تجمعات اعتراضی داریم. اما تداوم این اقدامات اعتراضاتی حتمی ست و تحسین برانگیز. اخبار رسیده همچنین حاکی از ادامه دستگیری ها و افزایش تعداد کشته شدگان و زخمی‌ها هستند.
همچنین باید بگویم که اکنون مطالبات فراتر از حذف قانون حجاب اجباری و یا گشت ارشاد است. و مردم علاوه بر شعار « زن، زندگی، آزادی» که پس از مرگ مهسا ( ژینا) داده شد، شعارهای دیگری را نیز مطرح میکنند، آنها آزادی، برابری و عدالت اجتماعی را فریاد می‌زنند. و همچنین پایان رژیم جمهوری اسلامی را.
آنچه که از نظر من حایز اهمیت است این است که طی چند روز گذشته بخشی از کارگران صنعت نفت، گاز و پتروشیمی و همچنین کامیون داران یکی از پالایشگاه های بزرگ برای حمایت از اعتراضات و محکومیت سرکوبها، دست به اعتصاب زده اند..
کوزت: چرا این مهم است؟
ایراندخت انصاری : این خبر بسیار خوبی ست برای ما چرا که از نظر من متاسفانه تنها با تظاهرات خیابانی نمی توان رژیم را سرنگون کرد.
من عمیقا معتقدم که اگر ائتلافی بین جنبش‌های مختلف صورت گیرد، همراه با یک اعتصاب عمومی می‌تواند رژیم را به زانو درآورد، تظاهرات به تنهایی، با وجود شجاعت باورنکردنی جوانان و نوجوانان که به قیمت جانشان تمام می‌شود، کافی نخواهد بود.
بنابراین اعتصاب این کارگران در صنعت نفت امید بزرگی برای هماهنگی و همراهی با معلمان، روشنفکران، نویسندگان، دانشجویان می‌دهد که بتوانند قدرت اقتصادی رژیم را که مبتنی بر منابع نفتی است، تضعیف کنند.
کوزت: با وجود سرکوب خونین ، جنبش ادامه دارد. ماندگاری آنرا چگونه می بینید؟
ایراندخت انصاری: بله، هفته پنجم اعتراضات آغاز شده و این بسیار نادر بوده است. از زمان ظهور این رژیم، بارها اعتراضاتی صورت گرفته اما به این اندازه طول نکشیده است. بیست و پنج سال قبل جنبش دانشجویی را داشتیم که شدیدا سرکوب شد و بعد در ژوین 2009 مردم علیه تقلب در انتخابات اعتراض کردند. در پایان سال 2018 به دلیل بحران اقتصادی و نبود چشم‌انداز برای جوانان و همچنین اعتراضات نوامبر 2019 علیه افزایش قیمت بنزین که البته آن شورش هم فقط علیه هزینه‌های بالای زندگی نبود، در همان اعتراضات هم مردم فریاد می‌زدند: « مرگ بر دیکتاتور» بنابراین پرواضح است که خیزشهای اعتراضی در ایران امر جدیدی نیست. اما اگر جنبش فعلی ادامه پیدا کرده است، فکر می‌کنم بدین دلیل است که مردم فهمیده‌اند که ما نمی‌توانیم این رژیم را اصلاح کنیم. مرگ مهسا ( ژینا) بر انبان بی‌عدالتی آتش افکند. مردم ایران همه راهها را امتحان کردند و چیزی برای از دست دادن ندارند، چون آنچه را که حکومت اسلامی بر آنها تحمیل کرده است، زندگی نیست. آنها همیشه در خطر هستند، اگر یک قطره الکل نوشیده‌اند و یا جرات کرده‌اند با جنس مخالف معاشرت کنند …بر همه‌ی این خطرها فقر روزافزون و رکود اقتصادی رژیم را اضافه کنید، رژیمی که ثروت کشور را بین مردم توزیع نمی‌کند. مردم به این نتیجه رسیده‌اند که چاره‌ی جز تعویض این رژیم ندارند. حتی به قیمت از دست دادن جانشان.
کوزت: آیا می‌توانیم شاهد انسجام این جنبش باشیم؟
ایراندخت انصاری: بسیار پیجیده است چرا که در ایران عضویت در سندیکاها یا تشکیل یک حزب سیاسی ممنوع است با این وجود در سالهای اخیر ما شاهد ایجاد سندیکاها و اتحادیه‌هایی ( که البته هرگز از طرف رژیم به رسمیت پذیرفته نشده اند) بودیم. در بخش‌های حمل و نقل و صنعت نیشکر و یا حتی آموزش و پرورش. رهبران این سندیکاها و اتحادیه‌ها اغلب دستگیر و زندانی شدند.
اینروزها هم شاهد هستیم که جوانان در محلات در حال متشکل شدن از طریق کمیته‌های محلی برای زنده نگاه داشتن جنبش هستند.البته بطور مخفیانه ! بسته بودن کانالهای ارتباطی و شبکه های اجتماعی مجازی توسط رژیم امر تشکل را بسیار پیچیده‌تر کرده است.
در خصوص حملات رژیم به کانالهای ارتباطی( اینترنت) نیز باید گفت که کانلهای ارتباطی بطور کامل بسته نیست و تصاویر و خبرها کم و بیش به ما می‌رسد. سرکوب مانع همبستگی نشده است.درحالیکه بسیاری از زخمی‌ها از ترس دستگیری به بیمارستان رجوع نمی‌کنند، پرستاران و پزشکان شجاع به خانه‌های آنها می‌روند برای معالجه‌ی شان!
کوزت: اگر به ابتدای خیزش برگردیم، ایا تعجب نمی‌کنید که مرگ هولناک ژینا امینی با چنین موج اعتراضاتی روبرو شد؟
ایراندخت انصاری: باید بگویم که جنبش فعلی قدرت خود را مدیون خانواده‌ی ژینا امینی ست که با نتیجه‌گیری های پزشک قانونی که برای توجیه مرگ این زن جوان بیست و دو ساله به مشکلات قلبی اشاره کرده بود، شدیدا مخالفت کردند. و مردم کرد اعتراضات وسیعی کردند. جنبش از کردستان شروع شد و چیزی که بی سابقه بود که کل کشور با آن همبستگی نشان دادند.
دستگیری برای حجابی که مطابق قوانین حکومت اسلامی نیست، امری بسیار عادی در ایران بوده است و علاوه بر این زنان ایران مدتهاست با رژیم ملا‌ها در ستیز هستند از همان سال 1357 تنها یک ماه پس از روی کارآمدن خمینی هزاران نفر برای مخالفت با حجاب اجباری به خیابانها ریختند و سرکوب شدند. فیلم « سال صفر»ساخته‌ی زنان ایرانی و فرانسوی گواه این است
کوزت: آیا از اتفاقات شنبه گذشته دز زندان اوین اطلاعی دارید؟
ایراندخت انصاری: شنبه گذشته آتش سوزی زندان اوین ( در شهر تهران) جای نگرانی بسیاری دارد. بطور دقیق نمی‌دانیم که چه اتفاقی افتاده و چه چیزی باعث این آتش سوزی و درگیری بین زندانیان و نگهبانان شده است؟ اما در حال حاضر از کشته شدن ده نفر و زخمی شدن 90 نفر مطلع هستیم که تعدادی از مصدومین بین مرگ و زندگی هستند.
در اوین بیشتر زندانیان، زندانیان سیاسی هستند. دو فیلمساز مانند جعفر پناهی و یا محمد رسوال اف، همچنین سندیکالیست‌ها و طبق اطلاعاتی که به ما رسیده صدها جوان که در جریان اعتراضات فعلی دستگیر شدند. این مسله بسیار نگران‌کننده است و جریان کشتار زندان گوهردشت و اوین را در تابستان 1988 به یاد می‌آورد که ظرف دو ماه رئیس جمهور فعلی، ابراهیم رئیسی که عضو کمسیون مرگ بود پنج هزار زندانی سیاسی را با دستور مستقیم خمینی به جوخه‌های مرگ فرستاد. برای من رژیمی که آن کشتار را در آن زمان انکار کرد قادر است که امروز همان جنایت را مرتکب شود.
کوزت: در مواجهه با گستریش جنبش احتمال ریزش در درون رژیم وجود دارد؟
ایراندخت انصاری: فکر نمی‌کنم. آنچه که خودنمایی می‌کند برخی اختلافات درون رژیم در چگونگی سرکوب و خفه کردن جنبش است. بعضی از اعضای رژیم خواهان سرکوب شدیدتر و سریع‌تر هستند ( متاسفانه باید گفت که با وجود 200 کشته ، اما رژیم هنوز تمام نیروی سرکوب خودش را بکار نگرفته است) و برخی دیگر فکر می کنند که مردم خسته می‌شوند و به خانه ها باز می‌گردند. بهرحال هیچ یک از آنها قصد ترک قدرت را ندارند.
کوزت: واکنش جامعه‌ی جهانی را چگونه می بینید؟
ایران انصاری: ما چنین حمایتی در سراسر دینا از زنان ایرانی را تاکنون ندیده بودیم. هیچ شهر بزرگی در جهان نیست که تظاهرات در حمایت از زنان ایرانی برگزار نشده باشد. و همچنین دولتهایی که بطور آشکار سرکوب را در ایران محکوم کردند که می‌توان از دولت کانادا و یا فرانسه اسم برد. باید تاکید کنم که تغییر رژیم به عهده و با اراده‌ی مردمان ایران است . من با مداخله نظامی نیروهای خارجی برای نجات مردم مخالفم. ما نتیجه ی این دخالتها را در عراق و افغانستان دیدیم. اما حمایت مردم کشورهای دیگر باید ادامه یابد. به همین منطور برای دعوت از مردم فرانسه در حمایت از جنبش مردم در ایران تجمعی را در میدان تروکادرو در پاریس شنبه بیست و دو اکتبر ساعت یک و نیم بعد از ظهر ترتیب دادیم.
